Het ultieme kerstgevoel vanuit de torenkraan

Met zijn gekleurde lampjes, boom én knapperend haardvuur viert machinist Mehmet Yelekoglu (32) alvast een beetje de feestdagen. De ‘kerst-cabine’ van zijn torenkraan fonkelt als een ster op zeventig meter hoogte. ,,Mijn collega's noemen mij de kerstman.”

Het is bijna 8 uur in de ochtend. In zijn sloffen, met de verwarming lekker hoog, voelt Mehmet zich alsof hij in zijn huiskamer een computerspelletje speelt. Hij zit in een comfortabele stoel, zijn handen rusten op de joysticks waarmee hij de kraan bestuurt. Ondertussen kijkt hij naar de wereld onder zijn voeten. De stad wordt langzaam wakker. De straten worden drukker, maar Mehmets werkdag is al in volle gang.

Al bijna vier maanden werkt de geboren en getogen Rotterdammer als kraanmachinist voor Dura Vermeer aan een luxe woontoren aan de Rotterdamse Blaak 333, die 75 meter hoog wordt. Dagenlang zit hij alleen in de kleine cabine van zijn torenkraan, een Liebherr 550 EC-HC20. Het contact met zijn rigger (die bouwmaterialen aan de kraan bevestigt) gaat via de portofoon. Daarna zorgt Mehmet ervoor dat de kraan de materialen op de juiste plek zet. Alleen af en toe verruilt hij zijn sloffen voor stalen neuzen en komt hij naar beneden voor een toiletbezoek of om de benen te strekken. ,,Soms is het een beetje eenzaam”, geeft hij toe. ,,Dus moet je het zelf gezellig maken, en dat heb ik gedaan.”

Buiten is het ijskoud, maar in zijn cabine is het behaaglijk. Tientallen groene, blauwe, gele en rode lampjes hangen aan de relingen, en in de rechterhoek staat een mini-kerstboom. Een knisperend haardvuur op zijn iPad maakt het plaatje compleet. Alleen de sneeuw en Mariah Carey ontbreken voor het ultieme kerstgevoel. Maar het is duidelijk: Mehmet is een liefhebber. ,,Al die verlichting geeft gewoon zo’n warme, gezellige sfeer”, zegt hij met een grote glimlach. ,,Bovendien ben ik op 20 december jarig, dus zodra het december is, krijg ik dat speciale gevoel. Nog even en het is zover!”

Al begin november hing hij zijn kerstverlichting op. ,,De jongens waren beneden een uurtje bezig en ik zat te wachten. Toen dacht ik: weet je wat? Ik ga kerstverlichting kopen bij de Action.” Alle spullen sjouwde hij naar zijn cabine, die alleen via een trappenstelsel en een kleine lift bereikbaar is. ,,Hoe mijn collega’s reageerden? Ze vonden het hartstikke leuk. Sommige noemen mij nu de kerstman, haha.” De verlichting blijft tot ongeveer de tweede week van januari hangen.
Wie vanaf de grond omhoog kijkt, ziet de cabine van Mehmet in de verte fonkelen. Wanneer het kan, doet hij altijd iets speciaals met ‘zijn’ kraan. ,,Ik werkte eerder in Capelle aan den IJssel aan het project ‘De Ster’. Toen hing ik een grote, lichtgevende ster aan mijn kraan. Dat is toch gewoon leuk?”

Voelt als gamen

Ook hoofduitvoerder Rogier ten Have van Dura Vermeer Bouw Zuid West is enthousiast. ,,Het is hartstikke leuk dat hij dit doet. Het maakt zijn beroep op een leuke manier zichtbaar. Veel mensen op straat zullen geen idee hebben dat er iemand zo hoog in een kraan zit.”
Mehmet is in elk geval trots op zijn werk. Hij geniet ervan om aan zijn eigen stad te bouwen. ,,Met mijn kraan trek ik de stad letterlijk omhoog", vertelt hij terwijl hij met zijn joysticks naar links en rechts draait. De kraan, bijna een soort kermisattractie, begint langzaam te bewegen. ,,Het voelt een beetje als gamen maar dan in real life. En als een gebouw klaar is, ga ik daarna altijd nog even langs. Kijk! Dat ik daar 'neergelegd’, zeg ik dan.”

Volgens Dura Vermeer is er momenteel genoeg werk voor torenkraanmachinisten. Het bedrijf zoekt nog tien nieuwe collega’s (en die mogen net als Mehmet hun kraan versieren.)

Dit artikel is afkomstig van het Rotterdams Dagblad, geschreven door Barbara de Jong.

Naar het artikel op het AD